YORGUN DAMLALAR        

Bir acı ki sonsuz
Kederden, yastan öte
Ayrılık, ayrılık, ah ayrılık!

Bir insan,
Bir kalp,
Bir beden,
Bir ruh…

İki iklim, iki şehir
tesirsiz.

Gök sarı,
Deniz kara,
Yeşil solgun,
Beyaz mahzun
Gökkuşağı uzanmış üzgün

Yağmur,
yorgun damlalar...

* Aslında iyi şiir de, iyi şair de kaybolmaz! Bazen şair, şiirinin büyüsü içinde yok olabilir, ama bunu da şiirin iyiliğine yormak gerektir. Haydar ERGÜLEN

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

GÜL        

Ne zaman bir gül görsen
-solmuş da olsa-
Pembe
Beni hatırla;
hayallerin pembe.

Ve ölürsem bir gün
uğruna senin,
senin için
-ki adağımdır bu-
Mezarıma
yalnız bir gün
bir tek defa
bir tek gül getir;

Pembe
ve gözlerin gibi
yaprağı...

* Şiir yayımlandıktan sonra şairden çıkmış, bir bakıma okurun malı olmuştur. Abdülkadir BUDAK

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ESİN        

Geçmekte günlerim hicranla, Edirne’de bir bir
Yollar zalim, ayrılık acı çok, gurbet insafsız
Her nefeste bin ah var, her ah’da üzüntü keder
Aşkından almasaydım güç, nasıl yaşardım yalnız?
Geçmekte günlerim hicranla, Edirne’de bir bir.

Günler uzun, güneşsiz, geceler kasvetli, kara
Perdesiz pencereler, çerçevesiz hem duvarlar
Gurbet kokar, hasret dolu, her köşe, yalnız oda
Ne; “Gün aydın!”, ne; “Hoş geldin!”, ne de kapı açan var
Günler uzun, güneşsiz, geceler kasvetli, kara.

* Dünyanda şiir yoksa “Yaşamıyorsun!” demektir.  Erol KARATEKİN